Neredeyse 100 Ülkede Bulunan AK-47 Silahı Neden Bukadar Hakim ?

Film, televizyon ve video oyun endüstrilerinin küçük bir parçası olmadığından, çoğu insan AK-47'yi tiranlı teröristlerle, uyuşturucu kartelleri ve kudurmuş isyancılarla birleştirmektedir. Nitekim, askeri atışlarda Kalaşnikofların yüksek profilli kullanımı bu bağı güçlendirmektedir. Aslen Sovyet Ordusu için ve dünya çapında komünizmi yaymak için bir araç olarak inşa edilen, şu anda  yaklaşık yüz milyonlarca insan tarafından kullanılan 75 milyondan fazla Kalaşnikof silahı var. Tüfeğin kullanımı kolay, ve güvenilir, bu da onu çok etkili kılıyor. AK, neredeyse her kıtada sayısız çatışmalara damgasını vurdu.

Mikhail-Kalashnikov 

AK'nin nasıl olduğu kadar önemli hale geldiğini anlamak için, bunların tasarlandığı bağlamı yeniden gözden geçirmeleri gerekiyor. Mikhail Kalaşnikof, İkinci Dünya Savaşı'ndan öğrendiği dersleri kendi isimlerini yaratmasıyla birleştirdi. Savaş sırasında Sovyetler ara ölçüde merminin cephe askerleri için ideal olacağını keşfettiler. Dönemin büyük çaplı mermilerinin aksine, orta ölçekli mermi hızlı bir şekilde arka arkaya atış yapmak daha kolay olurdu, daha hafif olmalı ve birliklerin daha büyük miktarlarda mühimmat taşıyabilmesini sağladı. Almanlar kendi mermileri geliştirdiler, 7.92mm Kurz, Maschinekarabiner 42 adında bir tüfek en son hali StG44'e ( Sturmgewehr) dönüşecek.). Bu silahın özellikle yüksek bir atış hızı vardı, makineli tüfeklerden daha büyük bir mermi, ama bir makineli tüfeğe göre daha hafifti. StG44, savaşta Sovyetler tarafından kullanılan silahlara esas olarak yapıldı. Alman tasarımındaki faydaları gören Sovyetler bu tüfeğin kendi versiyonunu yaratmaya çalıştı. Sonuç olarak AK-47, Sovyetlerin savaş sırasında en sık kullandıkları farklı silahlar arasındaki uçurumu aşmalarını sağladı.

Sovyetler ayrıca sağlam, üretilmesi kolay ve ucuz olan ateşli silahlar istedi. II. Dünya Savaşı'nın Doğu Cephesindeki saha koşulları özellikle acımasız ve son derece sağlam silahlar gerektiriyordu. AK47 Kalaşnikof silah parçaları kir ve döküntülerle uğraşmak için gevşek toleranslar vererek tasarladı. Bu, AK'nin birkaç yüz metreye kadar doğru bir şekilde ateş etmesine izin verdi, korkunç taciz atışlarına karşı koydu. Ateş gücü sağlayabilmek, dayanılmaz koşullara direnebilmek ve büyük ölçüde güvenilir bir şekilde ateş edebilmek, 1940'ların sonlarında bir oyun değiştiriciydi ve modern bir standart haline geldi. Dahası, AK-47 ucuzdu ve yapılması için gereken en az malzeme kullanılıyordu. Savaş, düşmanı öldürmekten çok maliyet verimliliği çok önemlidir.

Soğuk Savaş boyunca AK, dünya proleterlerine komünist ayaklanmada yükselme imkânı sağladı. Savaş için her zaman hazır olmak ve devrime devam etmek zorunda olan bu zihniyet, silah üretimini sosyalist planlı ekonomilerin temel bileşenlerinden biri haline getirdi. Moskova, milyonlarca AK, RPK, PKM ve diğer Kalaşnikof varyantlarını dost sosyalist uluslara sağladı. Böylece silah yerel olarak üretilebildi. AK-47 ve türevleri hemen hemen her ülkede inşa edildi.

AK önce Vietnam'da yaygın askeri kullanım gördü. Amerikalı askerler,silahlı çiftçilerin inatçı bir düşman olduğunu anladılar ve Ak silahının etkinliğini ilk elden gördüler. Washington bu deneyimi merkeze götürdü ve AR-15'i ve M-16'yı tasarlamak için bu tür dersleri akılda tutmaya devam etti. Bunu yaparken, Birleşik Devletler, birliklerini daha hafif ve ateşi bastırmaya muktedir bir tüfekle silahlandırmaya son verdiler. Aslında, Amerika standart piyade tüfekleri olarak M-14 gibi büyük kalibreli tüfeklere veda ederek Sovyet modeline yakınlaşıyordu. 

AK'nin küresel erişiminin bir örneği, 1980'lerde, CJ Chiver'ın tüfeğin ve etkisinin titiz bir geçmişi olan The Gun adlı kitabında anlatılan El Salvador'da görülebilir . Ülkede faaliyet gösteren komünist gerillalar, başlangıçta kalan yerel silahları ve bulabilecekleri artıları kullanarak savaşı sürdürüyorlardı. Hükümet güçleri sonunda Kuzey Kore, Doğu Almanya ve Yugoslavya'dan isyancı ellerde Küba'dan gelen mühimmatla AK varyantlarını bulmaya başladı. Bu tedarik ağı, küçük silahları dünya çapında sosyalist uluslara ihraç eden Sovyet modelinin çalıştığını gösterdi. AK, dünya çapında bir ağa sahipti ve tüfeği kullanan veya üreten devasa hükümet miktarları nedeniyle herhangi bir yerde çatışmalar yaratabilirdi. 

Kalaşnikof tüfeği, Soğuk Savaş'ın sona ermesinden sonra gerilla savaşı, terörizm suçu sürdürmeye devam etti. Her ne kadar Kalaşnikof tüfeğinin bir kurtuluş aracı olduğunu iddia etseler de AK, teröristlerin elinde veya Meksika'daki kartellerin elinde daha sık görülür. Kaçakçılık yapan AK'ler, aynı zamanda, tüfeğin neden teröristin yeni seçim aracı olarak kullanıldığı konusunda, bomba yapım malzemeleri ve diğer yıkıcı aygıtlardan daha kolay olma eğilimindedir . Uluslar ve devlet dışı aktörler de  Libya, Ukrayna, Mali ve ötesindeki isyan ve şiddete karşı AK varyantları sağlamıştır . Suriye'de olduğu gibi, Kürtler, DAEŞ ve hükümet güçleri de aynı silahları birbirlerine gösteriyor.   

Amerikan dış politikası için bu ne anlama geliyor? Suriye ve Ukrayna’nın ABD’nin politika yapıcılarının ağır basmasıyla bariz bir noktaya dikkat çekilmelidir: Uzak bölgelere küçük silahlar göndermek, bir dış politika yapmaz. Washington, bu silahların nerede bittiği konusunda çok az kontrol sahibi. Afgan Ulusal Polis  birimlerinin Macar AK türevleri ile silahlandırılmasının seçiminde sorun vardı. Amerikan tüfekleri artık  bölgedeki kara pazara sürülüyor . Bu silahlar - hırsızlık, terk edilme veya yasadışı ticaret yoluyla olsun - Taliban, ISIS ve diğerlerini desteklemeye yardım ediyor.  

Washington'un Suriye-Türkiye sınırındaki utanç verici videoda yer alan silahları doğrudan sağladığından emin değil. Pentagon ve CIA şu anda  Suriye'deki rakip isyancı grupları destekliyor ve özgürlük savaşçılarını ve teröristleri ayıran çizgiyi daha da bulanıklaştırıyor. Washington, silahları birbirinden bağımsız olarak farklı çatışmalara sokmanın yararlarını yeniden değerlendirmelidir. Şu andaki Suriye kabusunda, doğru isyancı veya terörist olanların opaklığı sadece bu süreci daha da zorlaştırıyor.